Hoe ben je schoolleider geworden?
“Het jaar voor ik schoolleider werd, was ik teamleider bij een andere school, nadat ik tien jaar voor de klas had gestaan.
Ik zag de vacature wel, maar legde het naast me neer, want ik was net teamleider en nog bezig met de opleiding ‘basisbekwaam’. Ik keek op tegen de functie en dacht dat ik veel meer moest weten en eerst nog slimmer en wijzer moest worden.
Toen de vacature later weer voorbij kwam zei mijn vrouw: “waarom zou je het niet willen?” En ik realiseerde me dat ze gelijk had.
Als ik het allemaal zelf moet doen, dan lukt het niet. Maar met het vertrouwen op God en samen met andere mensen, waarom niet?”
En, moest je inderdaad nog slimmer en wijzer worden?
“Nee hoor, ik heb het beeld losgelaten dat ik een soort superman moet zijn die alles kan. Ik kom er elke dag op honderd manieren achter dat ik iets niet weet, maar ik heb ook nog nooit zoveel geleerd als het afgelopen jaar.
Je hoeft echt niet alles te weten als schoolleider. Zolang er ruimte is om daar eerlijk over te zijn en je fouten mag maken. Dat leren we kinderen ook.”
Waar geniet je van in je werk?
“Ik krijg er energie van om met het hele team bezig te zijn met schoolontwikkeling. Met elkaar tot ideeën komen.
En ik vind het ook mooi wanneer het lukt om met gesprek een oplossing voor moeilijke situaties te vinden. Wanneer er echte verbinding is en we elkaar raken, dan geniet ik het meest.”
Wat vind je een uitdaging in dit werk?
“Ik bent verantwoordelijk voor de hele school met alle doelgroepen. Soms moet ik keuzes maken waar niet iedereen het mee eens is.
Met het oog op grotere geheel dingen doorzetten is wel eens moeilijk, maar uiteindelijk gaat het om hogere doel dat we dienen: een goede school vormgeven.”
Wat wil je zeggen tegen mensen die twijfelen over het schoolleiderschap?
“Doe het gewoon en zoek mensen om je heen die je steunen. Mensen die je de ruimte geven om fouten te maken en te groeien. Als je wacht tot je het kan, lukt het volgens mij nooit.
Er worden vaak veel eisen gesteld aan een schoolleider. Dat houdt mensen tegen. Het is ook een verantwoordelijke taak, maar ik realiseer me dat ik het niet op eigen kracht hoef te doen.
Ik voel me enorm gesteund door collega’s, de vereniging en de bestuurder en dat heb je wel echt nodig. En bovendien is God een onmisbare steun in mijn werk.”